Λάθος θεού λάθος εγώ – Γιώργης Παλαμιανάκης (ρίμα μαντινάδες)

Ήκαμα σκάλες πεθυμιές και έφταξα ως τ’ αστέρια
Εβγήκα στσι εφτά ουρανούς, στα αγγελολημέρια

Και μπάντηξα με το Θεό και πιάσαμε κουβέντα
και λέγαμε τα λάθη μας, αλλά με ντοκουμέντα.

Και λέει: “καλώς όρισες, γιε μου, στσ’ απάνω τόπους,
απού δεν έχει επαδά κακόσειρους ανθρώπους”

Εντράπηκα στα ήπενε κι είπα να γείρω κάτω,
μα ήρεσε μου εκειά ψηλά στσι τόπους τω θαυμάτω

Και πηλογάται μου ξανά, “για πε μου, εδά γιέ μου,
στα λάθη απού ήκαμα και κακοφαίνεταί μου

Το να με λέτε δίκαιο και άδικος να λογούμαι,
να δω κι εγώ τα λάθη μου, κοντώ και γιέ μου, πού’ ναι”

Βουβάθηκα για μια στιγμή, μα εντάκαρα να λέω:

“Ο ένας είναι πλούσιος, ο άλλος διακονιάρης,
ο γεις καβάλα μια ζωή κι ο άλλος πορπατάρης,

ο γεις χορτάτος μια ζωή κι ο άλλος μην τρώει πράμα,
ο γεις βουλιά μες στη χαρά κι ο άλλος μες στο δράμα.

” Σκέφτηκα κι άλλα να του πω, μα μου ‘κοψε τη φόρα,
φαίνεται ότι εμιλιούμε για λάθη του πολλή ώρα

και μου απολογήθηκε για τα δικά μου λάθη,
τα όσα κάνουμε όλοι μας, για της ζωής τα πάθη.

“Εγώ δεν ήπεψα λεφτά, μα είχα περίσσια αγαθά
την πλάση μου στρωμένη,
ετσά που όσοι γεννηθούν να είναι χορτασμένοι.

Δεν ήπλασα χρυσά κλουβιά για να κλειστείτε μέσα,
άνθρωποι να’ναι ετανά τα σε πονούνε βέρσα.

Και τα νερά μου καθαρά τα ‘χα στη γης να τρέχουν,
μα να που τα εκάματε αρρώστειες να ξετρέχουν.

Μα πες μου εδά κοπέλι μου, ποιός ήκαμε τα λάθη,
και πες μου ανέ φταίω εγώ για τα δικά σας πάθη,

που όλα τα μαγαρίσατε στσι τόπους απού ζείτε,
και ύστερα τα λάθη μου έρχεστε να μου πείτε.

Μα ναι, κι εγώ, αν και Θεός έκαμα ένα λάθος,
ήπλασα εσάς και κάμετε όλον τον κόσμο Άθως.

” Βουβάθηκα, ξεπέζεψα από το λοϊσμό μου
κι είπα ν΄ανάψω ένα καψί στο δίκαιο Θεό μου.

ΛΑΘ0Σ ΘΕΟΥ ΛΑΘΟΣ ΕΓΩ…
ΛΟΙΣΜΟΚΑΝΑΚΕΜΑΤΑ ΣΕΛ.203