Μια Μάνα και τα μοιρολόγια της Χαριστής Κουκουμπεδάκη(μαντινάδες)

ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΣΥΧΝΟΡΩΤΑ

Μια μάνα ζει αργά ταχιά, με την αμοναξά τζη
λες και ποτές δε ‘νέθρεψε κοπέλι η γι-αφεδιά τζη.
Κι όλο στο πορτομάγουλο τηνε θωρείς και στέκει
και τάξε πως την ξεκεντά φωθιά κι αστροπελέκι.
Είντα κοντό στο πόρτεγο να στέκει ν’ ανημένει
κι είναι η γι-όψη τζη θλιτή και παραπονεμένη.
Γιο ‘χει στην έρμη ξενηθιά που τονε λαχταρίζει
κι ο πόνος τηνε στουμπαχά και τηνε γονατίζει.
Στέκει στην πόρτα και ρωτά περαστικούς διαβάτες
ανε ν-τον είδανε ποθές στση ξενηθιάς τσι στράτες.
Και με την πρίκα καθ’αργά θέτει κι αποκοιμάται
το γιο τον κανακάρη τζη κάθα που ‘νεστοράται.
Κι έχει τη σφάκα μιαν οκά στα πικραμένα χείλη
γιατί στη φεύγα ποιός θα ρθει να τσ’ άφτει το καντήλι.
Στο μισεμό τζη ποιός τα δυο τα μάθια τζη θα κλείσει
Και ποιός θ’ανάψει κάρβουνο να τηνε λιβανίσει.
Στην πορτοπούλα στέκεται και σιγομουρμουρίζει
και την ευκή τζη στα μακριά απού ‘ναι του χαρίζει.
Κι αν είμαι ‘γώ στη μοναξά να ‘σαι καλά παιδί μου
κι απ’την καρδιά χίλιες βολές σου πέμπω την ευκή μου.
Κι ας όψεται η ξενηθιά που σ’ έχει μαργιολέψει
μα γώ θα σ’ έχω φυλαχτό… γιε μου… σαφί στη σκέψη..
Κουκουμπεδάκη Χαριστή…23/3/2017.

 ΤΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ
 Πολλές φορές σ’ αισθάνομαι 

Πολλές φορές σ’ αισθάνομαι δίπλα μου να ‘σαι φως μου
γιατί γροικώ μοσκοβολιές του κρίνου και του δυόσμου….
Νοιώθω την παρουσία σου κι ας λείπεις μακριά μου
κι ανεφυλλιά κι ανεπετά σαν το πουλί η καρδιά μου…
Σ’ αισθάνομαι πως φτερουγάς δίπλα μου και καθίζεις
και στα κελιά τα σκοτεινά του νου μου αντιφεγγίζεις….
Το νοιώθω ότι μ’ ακουμπά, τ’ αέρινό σου χάδι
του λοϊσμού μου κόσμημα και τση ψυχής μαγνάδι….
Σ’ αισθάνομαι πως δίπλα μου βρίχνεσαι κάθε ώρα
και τρέχουνε τα μάθια μου σαν τσ’ ομπριάς τη μπόρα….
Σε νοιώθω πως τα χέρια σου χαϊδεύουν τα μαλλιά μου
καιρούς κι α λείπεις μακριά, ψυχή μου και καρδιά μου…..
Του νου διαμαντοστόλιστο ψυμιδευτό πετράδι
πολλές φορές σ’ αισθάνομαι κι ας βρίχνεσαι στον άδη…..
Κουκουμπεδάκη Χαριστή••21/2/2018